- درود رساندن (پَ / پِ کَ دَ)
ادای احترام کردن. نماز گزاردن. (ناظم الاطباء) ، درود فرستادن. درود گفتن. آفرین گفتن. سلام رساندن:
درودی رسانم به شاه جهان
ز زال سپهبد گو پهلوان.
فردوسی.
درودی رسانم ز قیصر به شاه
که جاوید باد این سر و تاج و گاه.
فردوسی.
گفت یا آدم خدای تعالی ترا درود میرساند و می گوید من ترا بدست خود آفریدم. (قصص الانبیاء ص 21).
چنین گفت کافزون تر از کوه و رود
جهان آفرینت رساند درود.
نظامی.
درودم رسانی رسانم درود
بیائی بیایم ز گنبد فرود.
نظامی (از آنندراج).
بیان خاطر او را بناز در بر گیر
درود ابر بدان دست درفشان برسان.
ابن یمین (از جهانگیری)
درودی رسانم به شاه جهان
ز زال سپهبد گو پهلوان.
فردوسی.
درودی رسانم ز قیصر به شاه
که جاوید باد این سر و تاج و گاه.
فردوسی.
گفت یا آدم خدای تعالی ترا درود میرساند و می گوید من ترا بدست خود آفریدم. (قصص الانبیاء ص 21).
چنین گفت کافزون تر از کوه و رود
جهان آفرینت رساند درود.
نظامی.
درودم رسانی رسانم درود
بیائی بیایم ز گنبد فرود.
نظامی (از آنندراج).
بیان خاطر او را بناز در بر گیر
درود ابر بدان دست درفشان برسان.
ابن یمین (از جهانگیری)